De rechters van de Nieuwe Morele Orde zijn onder ons, schrijft Sylvain Ephimenco in Trouw.
Bij de ontslagneming van minister Dennis Wiersma (VVD) vroeg hij zich af of er meer ministers uit de 27 EU-landen zijn die vanwege driftbuien, autoritair gedrag, procedures tot het sluiten met deuren en het uitvoeren van ‘onplezierige gesprekken’ ontslag hebben moeten nemen. Er moeten toch bij die honderden Europese bewindslieden ook kortlontjes zijn die met deuren smijten en hun ambtenaren met de zweep dirigeren?
Zijn conclusie: bibber en vrees voor ieder onplezierig gesprek en elke slaande deur, want de rechters van de Nieuwe Morele Orde zijn onder ons. In die nieuwe, door journalisten gepropageerde, orde zijn sommige menselijke driften en emoties taboe. Gedragingen dienen tot het uiterste genormaliseerd te worden.
Ik deel de verbazing van de Trouw-columnist. Dennis Wiersma moest blijkbaar kapot. Hangen. Weg. Door een eentweetje van collega-journalisten en huilambtenaren. Waarvan de laatste categorie heel goed betaald wordt, maar niks meer kan hebben.
Vroeger wel
Niks meer, want vroeger kon dat wel. Bram Peper, die bij leven een olifantenhuid had, schoffeerde zijn ambtenaren waar wij als journalisten bij zaten. Als Ien Dales, destijds ook wel Ma Flodder genoemd, iets niet zinde, kon ze dat op behoorlijk botte wijze duidelijk maken. Een stukje uit Trouw na haar overlijden. Ze stierf op 10 januari 1994 in het harnas. De kordate Dales was op dat moment minister van Binnenlandse Zaken:
Kamerleden, die te lang doorzeurden over wat in haar ogen slechts details waren, konden haar ergernis opwekken. Met een grauw of een diepe zucht in de microfoon probeerde de minister zich zo’n Kamerlid van het lijf te houden.
Tegenover journalisten die zich volgens haar al te opdringerig gedroegen, greep ze enkele malen naar het wat zwaardere middel van een forse zwaai met de handtas. Tijdens de kabinetsformatie van 1989 maakte ze zich onsterfelijk, toen ze zich op het Binnenhof een weg baande naar haar auto, onder het uitroepen van de kreet ‘Laat me naar mijn auto, verdikkeme!’ In haar ogen onbenullige vragen werden afgedaan met een ‘Ach, zeur niet mens’.
Over Ma Flodder gesproken. Als ik Dennis Wiersma was ging ik nu lekker Spetters uit 1980 kijken. Met name die scène waarin opdringerige gasten een koekje van eigen deeg krijgen. Brutaal? Even een pannetje heet frituurvet over je heen. Om af te koelen. Net als de handtas van Dales.
Sylvain Ephimenco, De Nieuwe Morele Orde in verband met menselijke driften en emoties taboe, in: Trouw 23 juni 2023
Louis Cornelisse en Ruurd van Heese, Een geliefde ‘Ma Flodder’ met twee gezichten, in: Trouw 11 januari 1994
