Een actueel nieuwsstukje in het Nederlands Dagblad: Libanon zakt steeds verder weg in chaos. Hezbollah wil de grip op Libanon versterken. De Libanese munt is geen cent meer waard en de partij van allah gaat nu een eigen koers varen. En dan speelt nog die explosie in de haven. 

Vanuit de leestip naar het Nederlands Dagblad van vandaag even terug in de tijd. Naar Harm Botje die in weekblad De Tijd van 23 april 1976 vertelde waarom alles in Beiroet tegen iedereen vecht:

De tragiek van Libanon is dat in dit land praktisch alle in het Midden-Oosten levende politieke en sociale problemen worden uitgevochten. Alles vecht in Beiroet tegen iedereen. Arabische socialisten tegen westers georiënteerde liberalen, nasseristen tegen ba’athisten, progressieven tegen conservatieven, confessionelen tegen niet-confessionelen, Palestijnen tegen Palestijnen. Daar tussendoor speelt het brandende vraagstuk: Israël erkennen of Israël bestrijden, een Palestijns opgaan in de nabuurlanden of een Palestijnse staat op Palestijnse bodem. Het zal nog wel even duren voordat alle kruitdampen zijn opgetrokken en we weten wie de winnaar is, zo er al een winnaar overblijft. Van overwonnenen zal dan wel nauwelijks meer sprake zijn.

Te moeilijk
“De Arabische wereld zit voor ons gewoon te moeilijk in elkaar”, vertelde Volkskrant-journalist Jan Keulen in 1987 toen hij het na vijf jaar voor gezien hield in Beiroet.

(…) “Kijk, om de Israëlische invasie in 1982 kon de Nederlandse pers niet heen, maar ja, dat was dan ook een politieke daad, die was te bevatten. De journalisten stonden in de rij om naar Libanon te gaan. Maar als na de terugtrekking van het Israëlische leger de strijd oplaait tussen christenen en Druzen wordt het voor de journalisten weer wat ingewikkelder en als Beiroet nadien in zones wordt verdeeld, de Palestijnen weer terugkeren en de Israëli’s toch een deel van Libanon bezet houden, ja, dan begrijpt niemand er meer wat van en is Libanon voor de Nederlandse pers gewoon weer Libanon: een landje ter grootte van Friesland, Groningen en Drenthe, dat wordt geregeerd door gangsters, een landje dat maar snel in quarantaine moet worden geplaatst.

Frans van Deijl tekende de ervaringen van Jan Keulen in Beiroet op in De Tijd van 13 februari 1987. Zie: Testament van de Pers  pag. 171 – 173