Het Parool gaat per 3 januari 2022 verder als ochtendkrant. Vanaf dan wordt de krant doordeweeks in de ochtend bezorgd, in plaats van in de middag. Abonnees zijn dinsdag 14 september geïnformeerd over deze historische verandering in de bezorging. Het Parool begon als verzetskrant begon en viel na de oorlog decennialang in de middag bij de lezers op de mat. Toch even iets meer hierover.

Hoofdredacteur Kamilla Leupen beweert dat de belangrijkste reden een journalistieke is: “Veel lezers volgen het nieuws op de voet via hun smartphone en zijn aan het eind van de middag, als Het Parool wordt bezorgd, al goed op de hoogte. We zijn ervan overtuigd dat de ochtend door de aanwezigheid van online nieuws een beter en logischer moment van verschijnen is”, aldus Leupen.

Een raar argument, welbeschouwd, want het zou betekenen dat lezers ’s morgens vroeg niet als eerste naar hun smartphone grijpen, maar alle tijd hebben om de krant door te lezen. Voor het nieuws, wel te verstaan.

De praktische reden snijdt meer hout. Er zijn nog maar weinig middagkranten over. De kosten voor distributie en bezorging zijn hierdoor relatief hoog, waardoor de bezorging aan het eind van de dag meer en meer onder druk komt te staan. ’s Morgens kunnen krantentitels in combinatie worden bezorgd. Dat is efficiënter en relatief goedkoper.

Primeur
Het weblog GeenStijl bracht het nieuws al in de ochtend. Een kleine selectie van wat ze daar reaguurders noemen. Beetje te vergelijken met wat bij de papieren kranten ingezonden stukken-schrijvers worden genoemd. Spontaan lezers- en vooral niet-lezers-onderzoek op een presenteerschaaltje:

• Parool is helemaal woke geworden. Elke week is het weer bingo met termen als diversiteit, blm, witte mensen en noem maar op.
• Het enige voordeel van een papieren ochtendkrant is dat hij – met een beetje geluk – nog voor de avond wordt nabezorgd als je hem weer eens niet ontvangen hebt. Dan heb je minder het gevoel dat je oud nieuws zit te lezen.
• Mooie is dat dit wel zo’n beetje de laatste besparing is die nog mogelijk was bij het Parool.
• Je begrijpt gewoon niet dat er in tijden van klimaatopwarming en milieuvervuiling nog papieren couranten bestaan. Dat die nog lonend zijn. Al dat papier, drukinkt, distributie, getelefoneer met personen waarom de krant niet bezorgd is etc.
• Het Parool, de enige krant waar ik ooit op geabonneerd ben geweest, lang, heel lang geleden. Goede herinneringen aan een mooiere tijd. En nog langer geleden, was het thuis pas echt kerst als die dubbeldikke kerstspecial binnen was, met die mooie kerstpuzzel waar mijn vader zeker een halve dag mee kon vullen.
• Parool. Verlengstuk van de Stopera. Populair bij Amsterdamse GL/D66/PVDA kiezers. Een truttige krant met veel “life style” columns en artikelen vol met nietszeggende meningen geschreven door veelal nietszeggende ons kent ons types.
• Heb een abonnement op de Telegraaf. €14 Per maand. Dat kan er nog wel af. Die papieren krant heb ik niks aan. Ik lees online. Dus heb het bezorgadres al tijden ingesteld bij pa. Want hij leest graag papieren kranten. Doe ik hem ook een lol.

• Krantenwijk? Vroeg je nest uit, is het Parool!

• Dode bomen lees ik niet. Staat altijd het nieuws in dat ik gisteren ook al eens heb gelezen. Ik begrijp werkelijk niet wat mensen nog moeten met die oude info. Tenzij je het fijn vindt om met een tijd-offset van pakweg -12 uur te willen leven, dan is het allemaal rete actueel.
• Kranten in de brievenbus….nog 5 jaar.
• Kranten rond brengen klopt niet natuurlijk. Ze zijn altijd al rechthoekig of vierkant geweest.
• Dus wordt die van gisteren avond nou ‘s ochtends bezorgd? Oud nieuws dus.

Schobbejak
In Testament van de Pers (pag. 33) vertelt Wouter Gortzak aan VN hoe hij begin jaren tachtig voor de functie van hoofdredacteur werd benaderd: ‘In augustus werd er rond etenstijd gebeld, ik dacht dat het mijn zoon was die wel vaker op het laatste moment belde om te vragen of hij bij een vriend kan blijven eten. “Zo schobbejak, bel je weer”, zei ik. “Met Christern”, hoorde ik. Christern vertelde dat hij van de Perscombinatie was en dat ik wel wist dat Het Parool een hoofdredacteur zocht. Of ik een gesprek met hem wilde hebben.’ (…)

Gortzak, die later een letterlijk nietszeggend PvdA-kamerlid werd, zag voor zijn krant een in omvang toenemende bevolkingsgroep die nergens aan deelneemt en daarom overal buiten valt: ‘Het lompenproletariaat uit de jaren twintig is nog altijd niet verdwenen en is in een nieuwe vorm terug. (…) Binnen die groep gaat zich het probleem voordoen van de gastarbeiders, die allang geen gastarbeiders meer zijn maar nieuwe Nederlanders. Het is een potentiële brandhaard. Alleen daarom al vind ik het de opdracht om een krant te maken die voor zo’n groep leesbaar en volgbaar is en waarmee ze zich kunnen vereenzelvigen.’

Gortzak vond dat de krant veel aandacht moe(s)t besteden aan gastarbeiders, Surinamers, uitkeringstrekkers.  Tegelijk zag hij dat als de krant een ‘goed verhaal’ had over gastarbeiders, hij de volgende dag weer een paar opzeggingen binnenkreeg.

Lex Runderkamp, ‘Je hoort de hoofddirectie denken: daar heb je die idioot weer’, in: Vrij Nederland 5 juni 1982.

Ode aan dode bomen
Een van zijn opvolgers, Ronald Ockhuysen,  greep nog maar een paar jaar geleden terug naar de oude, massieve krant uit de jaren 50-60, met veel tekst. Hij wou ook graag terug naar zwart-wit als basis, de kleur moet zoveel mogelijk uit de fotografie komen: ‘Juist in deze digitale tijden waarin iedereen op zijn telefoon kijkt, moet de krant nadrukkelijk een ander soort beleving zijn.’ Ockhuysen wond er naar vakblad Villamedia geen doekjes om dat hij graag een ‘ode aan de dode bomen’ brengt.

Het 75-jarige Het Parool liet een fameuze ontwerper uit Warschau een compleet nieuwe krant ontwerpen. Ockhuysen kreeg naar eigen zeggen de volle steun van de Persgroep, die volgens hem heilig gelooft in de toekomst van Het Parool: ‘De vrijheid is groot. Jaak Smeets, directeur-uitgever van het moederbedrijf in Brussel, kijkt op afstand mee naar het nieuwe ontwerp, zoals de eigenaar van een huis zou meekijken als een bewoner zijn huis gaat verbouwen. Ik kan hem raadplegen en hij heeft altijd zinnige opmerkingen. Het gaat nooit over geld maar over kranten maken. Totaal bevlogen.’

Frans Oremus, Nieuw Parool is ode aan dode bomen, in: Villamedia december 2015.