Oud-schoolkrantredacteur Klaas Salverda (1960) begon op zijn zestiende bij de regionale pers in Friesland en studeerde aan de Universiteit van Amsterdam politicologie en massacommunicatie. Hij studeerde af op journalistieke beroepsethiek.
Journalist
Communicatiewetenschapper Salverda was achtereenvolgens werkzaam als kernredacteur van het vakblad De Journalist, uitgegeven door de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), en korte tijd als regioverslaggever bij het Noordhollands Dagblad. Daarna werd hij Haags redacteur van genoemde krant bij de Gemeenschappelijke Pers Dienst, later de Geassocieerde Pers Diensten (GPD).
Openbaar bestuur
Vanaf 1998 vestigde hij zich als ZZP’er avant la lettre. Journalist en tekstschrijver Salverda is gespecialiseerd in produkties op het vlak van openbaar bestuur, met name tussen Rijk en decentrale overheden. Hij schrijft voor vakbladen en organisatiegelieerde uitgaven in de non-profit sector en is bijna 20 jaar medewerker van VNG Magazine in de Tweede Kamer. Daarnaast begeleidt hij de site van het Verbond van Sectorwerkgevers Overheid (VSO).
Na 25 jaar achter de schermen op het Binnenhof lukt het hem nog steeds niet om bestuurlijk en politiek Den Haag los te laten: ‘Welke gebreken er ook zijn, dáár klopt het hart van de parlementaire democratie. En van de staatsvormen waaruit we kunnen kiezen is deze nog de minst slechte.’
En verder?
‘Ik wil geen oorzakelijk verband zien, maar vanaf het moment dat ik geboren ben, begonnen de kerken leeg te lopen.’
Grip op je eigen geschiedenis? Schaf Testament van de Pers zelf aan! Dat kan onder andere via onderstaande bestelbutton.
Salverda: “Natuurlijk, elke kaart – hoe blanco ook – wordt zodra je aan een verse oude krant of stuk daaruit begint, mede gekleurd door alles wat je in je leven hebt meegekregen en opgevangen. De kunst is je bewust te zijn van het stelsel van ideeën (of noem het ideologie) die jouw kijk op de wereld kleurt. Dat geldt eens te meer voor vakbekwame journalisten.”
“Als kind al schreef ik alles op, in mijn agenda en uiteindelijk een kist vol schriften. Nu ik ouder ben en het Testament van de pers af heb, zou ik nog het liefst doorgaan door hier het beste uit te halen en dan het beste van het beste, waarna uiteindelijk maar één woord overblijft.”
Dignity
“Uit welke bronnen dan ook, ik zou net zolang willen doorzoeken totdat ik één zin, één beeld over heb. En daaruit dan één woord. Het enige dat ertoe doet. Zo houd ik erg van het woord dignity. Waardigheid. Zit ook iets van zelfrespect in. En van manieren over en weer.”