Dat is sterk. Diepen we (zie: Hedy 2) een verhaal op uit 2005 van Roelof Bouwman, die het in HP De Tijd mede aan de hand van de praxis bij Hedy d’Ancona thuis over de ruïnes van de seksuele revolutie heeft. Komt Sjirk Kuiper van het christelijk progressieve Nederlands Dagblad vorig jaar met de aanbeveling dat het tijd is voor een zinnig gesprek over… de ruïnes van de seksuele revolutie.
Misschien heeft kerkelijk Nederland wel een Johan Derksen nodig, schreef Kuiper nadat Derksen aan de tafel van VI een liederlijke jeugdherinnering ophaalde. De ND-journalist zag dat er na de persoonlijke ontboezeming van Derksen geen zinnig gesprek over de ruïnes van weleer op gang kon komen. Jammer, vindt Kuiper, want jeugdherinneringen kunnen een mens een halve eeuw achtervolgen, zo bewees Derksen. Ik citeer:
Zijn actuele schuldbesef (‘ik ben er niet trots op’) was zelfs scherper en accurater dan de twijfelachtige detaillering van zijn anekdote. (…)
De affaire illustreert pijnlijk hoe veel zestigers en zeventigers nog lang niet klaar zijn met de ontsporingen, schade en verwondingen uit de tijd die hun moraal vormde, schreef Kuiper gelijk na de ‘biecht’ van Derksen in de krant van 29 april. (…)
De ‘vrije opvoeding’ die zo modieus werd in de eerste decennia na deze revolutie, liet ook in de volgende generaties sporen na. Er zijn genoeg jongvolwassenen die graag hadden gezien dat hun ooit zo hippe ouders een wat trouwer, monogamer en kuiser gezinsleven hadden geleid. (…) Zo ontstond de ‘nieuwe preutsheid’ waarmee langharige heimwee-hippies nu hebben te worstelen. Die hervonden eerbaarheid kan een gids zijn naar schone en heilzame erotiek, maar ze kan ook weer tot ongezonde krampachtigheid leiden. (…)
Contrarevolutie
Zonder de kerk en al haar goedwillende dienaren collectief te willen aanklagen meent Kuiper toch dat het antirevolutionaire christendom van een halve eeuw geleden bar weinig te bieden had als alternatief voor de seksuele revolutie: Seks liep uit op coïtus, en dat was voor later als je getrouwd was. Dus: ook over de seksuele contrarevolutie vallen nog veel lang verzwegen verhalen van schade en schande te vertellen.
Overigens plaatste het Nederlands Dagblad niet mijn oproep aan onafhankelijk regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld Mariëtte Hamer die Hedy d’Ancona haar grote voorbeeld noemt. Dat geweldige voorbeeld was in werkelijkheid iemand die in de machtsverhouding die een gezin is, naar eigen zeggen geweldig kon vrijen met (haar) kinderen.
Wordt vervolgd.
