Opmerkelijk hoe lang gebeurtenissen uit het verleden ons kunnen blijven achtervolgen. Dat het 50 jaar geleden was maakt het niet minder belangrijk. Een paar voorbeelden.
Om te beginnen. ‘We hebben geprobeerd die linkse wolk eronder te krijgen, maar het komt weer terug. Wij moeten in Nederland niet terug naar de dagen van Joop den Uyl’, waarschuwde premier Rutte dit weekend in de Telegraaf.
Ook bij eerdere verkiezingen waarschuwde de premier al voor een terugkeer ‘naar de tijd dat er werd gepleit voor de spreiding van kennis, macht en inkomen’, sloeg BNN/VARA meteen terug: ‘Het kabinet-Den Uyl probeerde de ongelijkheid tegen te gaan, maar slaagde daar door de oliecrisis van 1973 slechts zeer ten dele in’. De linkse omroep weet dat nog net zo scherp als de vrees voor linkse hegemonie die de 6-jarige Mark destijds voelde.
Al 56 jaar ingevroren
De tweede is van andere orde. Psychologiedocent James Bedford was deze maand al 56 jaar dood. Toch bestaat de kans dat de oude Bedford het jongste artikel over hem in Nieuwe Revu, over tientallen of honderden jaren, ergens onder ogen krijgt.
Althans, dat dacht hijzelf. De Amerikaan is namelijk de eerste mens die ooit werd ingevroren, in de hoop op een dag weer tot leven te worden gewekt. De Amerikaanse docent psychologie aan de Universiteit van Californië stierf op 12 januari 1967 aan nierkanker, uitgezaaid naar z’n longen, maar liet zich direct daarna invriezen. Hij was op dat moment 73 jaar. Nieuwe Revu, waar we dit voorbeeld uit citeren, weet dat er wereldwijd nu zo’n driehonderd personen in -196 graden Celsius vloeibaar stikstof liggen.
Nog steeds stalinist genoemd
Het derde. Lezer Henk Odink van NRC baalt ervan dat anticommunisme ook na 50 jaar nog steeds het werk van anti-apartheidorganisaties overschaduwt. In een necrologie van Sietse Bosgra (Onvermoeibare strijder tegen apartheid, 19/1) leest hij met verbazing dat de Anti-Apartheids Beweging Nederland banden had met de CPN en Moskou. Hij daagt de schrijver van de necrologie uit met bewijzen te komen.
Zelf – we citeren uit zijn brief – was hij destijds een van de oprichters van het Medisch Komitee Angola. Dat hij na zijn reis in Angola besloot lid te worden van de Communistische Partij Nederland, is ‘een recht dat mij binnen de democratie van de Nederlandse rechtsstaat is gegeven’, schrijft hij.
Toch word medisch specialist Odink 50 jaar na dato nog uitgemaakt voor stalinist, terwijl hij met Stalin niks van doen heeft. Naar alle eer en geweten stelt hij dat de CPN nooit invloed heeft gehad of heeft willen uitoefenen op het beleid van het Medisch Komitee Angola of de Anti-Apartheids Beweging Nederland. Dat laatstgenoemde beweging banden had met Moskou is volgens hem een leugen.
Heerlijk vrijen met kinderen
En dan het laatste. Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Hedy d’Ancona ‘heerlijk vrijen met de kinderen’ publiekelijk in NRC als een van haar voorliefdes verkondigde. Voor zover mij bekend heeft zij nooit afstand genomen van de (on)wenselijkheid van de seksuele praktijk waarmee zij haar erotische behoeften bevredigde. Zij koos er bewust voor de kinderen te betrekken in haar erotische behoeften en sprak daar toen ook in alle openheid over. En zweeg nadien over dit aspect waar niemand tegenwoordig enthousiast over is. Dat voelt koud.
IJskoud, om met Nieuwe Revu te spreken.
Wordt vervolgd
Bij de foto:
Capsule waarin het lichaam van Bedford al meer dan 50 jaar is opgeslagen
